द एलिअन टेक्नोलॉजी - ch ८. एन्ट्री ऑफ क्षिना
एलेक्स, जॉन अन बेला स्टेफनीला घेऊन घराच्या दिशेने फिरले न फिरले तोच समोरचे दृश्य पाहून ते सारे जागच्या जागीच थबकले. घराच्या मागे जी टेकडी दिसत होती तिच्या जवळून धुराचे लोटच्या लोट आकाशाला भिडत होते, जणू काही एखाद्या जंगलात वणवा उठावा अन त्याच्या धुराचे लोट आकाशातील ढगांशी स्पर्धा करीत असावे.
"व्हाट द एफ..." जॉनच्या तोंडातून आश्चर्याचे सूर निघाले.
"जॉन, तू काय बोललास? माइण्ड युअर लॅन्ग्वेज." बेला जॉनला दटावत म्हणाली. "मला वाटते त्या टेकडीतून ज्वालामुखी बाहेर पडला असावा.
"आर यु डम्ब? तु मतिमंद आहेस का? टेकडीतून कधी ज्वालामुखी निघतो का?" जॉन बेलाला तुच्छतेने हिणवत म्हणाला.
"यु गायीझ, बोथ ऑफ यु प्लीज स्टॉप इट." एलेक्स वैतागून म्हणाला.
"एलेक्स त्या तिकडे, टेकडीपलीकडे बहुतेक जंगल असावे. अन त्या जंगलात वणवा पेटला असावा." स्टेफनीने आपले मत मांडले.
"तसे असेल बहुतेक" एलेक्स.
"अच्छा स्टेफनीने बोलले तर चालते ह्यांना, आणि आमचे काय?? टोचते???" जॉनने एलेक्सला डिवचण्याचा प्रयत्न केला.
"ती माझी गर्ल-फ्रेंड आहे, तु नव्हे" एलेक्स.
"मलाही काही मुलांमध्ये इंटरेस्ट नाही आहे." जॉन बेलाच्या कमरेत दोन्ही हात टाकून तिला जवळ ओढत खट्याळपणे म्हणाला,"मला तर फक्त मुली आवडतात."
बेलाने जॉनच्या छातीवर मुष्टी प्रहार करत स्वतःला सोडवून घेतले. ती आता जॉन पासून दूर जात कधी समोरील दृश्याला बघत होती तर कधी जॉनच्या खट्याळ नजरेला नजर भिडवून त्याला चिथवत होती.
एव्हाना सकाळचे ८ वाजले होते. एलेक्स जवळच्या तळ्यातून पाणी भरून आणलेले १०-१० लिटरचे कॅन्स गाडीत भरत होता. जॉन घराच्या अंगनात बसून आपल्या राईफलला साफ करीत होता. बेला अन स्टेफनी खाण्या-पिण्याचे सामान एका बागेत पॅक करीत होत्या.
एलेक्सने टेकडीपलीकडे जाण्याचा निर्णय घेतला होता. पहिल्यांदा जॉन एलेक्ससोबत जाण्यास तयार नव्हता, पण जेव्हा स्टेफनी त्याच्याऐवजी जाण्यास तयार झाली, तेव्हा त्याच्यातील पुरुषी अहंकार जागा झाला.त्याने स्टेफनीस थांबवले अन तो जाण्यास तयार झाला.
८:२० ला एलेक्स आणि जॉन गाडीत बसून टेकडीकडे जाण्यास निघाले. एलेक्सने स्टेफनी व बेलाला सोबत घेण्यास मनाई केली होती म्हणून त्या दोघीही घरात थांबल्या होत्या. एलेक्सच्या गाडीने तळ्यावरचा छोटा लाकडी पूल पार केला होता अन ती आता रस्त्याला लागली होती.
टेकडीपलीकडे....
जिथे तो उल्कापिंड पडला होता ती जागा म्हणजे टेकडीच्या पायथाशी असलेले एक छोटे जंगलच होते. जंगलाच्या सुरुवातीची झाडे मोडून पडली होती. इतरत्र आगीच्या छोट्या-मोठ्या ठिणग्या पसरल्या होत्या. उल्कापिंडाच्या आजूबाजूने धुराचे लोट निघत होते.
उल्कापिंड एक मोठ्या गोलाकार चेंडूसारखा भासत होता, त्याच्या पृष्टभागावरून आगीच्या ठिणग्या उडत होत्या. अचानक फस्श असा आवाज झाला.
उल्कापिंड अर्ध्या मधून दुभंगू लागला. उल्कापिंडाचा ऊर्ध्वभाग एखाद्या लग्झरी कन्व्हर्टेबल कारच्या छताप्रमाणे उघडला गेला. त्यामधून मानवांप्रमाणे अवयव असणारा प्राणी खाली उतरला.
तो उल्कापिंड नव्हताच मुळी, ते एक स्पेस शटल होते. तो प्राणी म्हणजे दुसरा तिसरा कोणी नसून एक स्फिनिक्शिअन होता, एक एलिअन.
स्फिनिक्शिअन दिसायला मानवाप्रमाणेच होता, म्हणजे त्याला दोन हात, दोन पाय ,दोन कान, दोन डोळे, एक नाक, आणि एक मोठे मस्तक होते. अवयव माणसांप्रमाणेच पण त्यामध्ये ही प्रचंड असमानता होती. दोन्ही हाताना चारच बोटे, पायानाही चार बोटे पण पाय एखाद्या जंगली प्राण्यांप्रमाणे. डोळे म्हणजे नुसते मोठे काळे बुबुळ. डोके एखाद्या बल्बच्या आकारासारखे. त्वचा एखाद्या न तुटणाऱ्या फायबरच्या पदार्थासारखी, अन तिचा रंग गोरा अगदी आगीतून होरपळून निघालेल्या मनुष्याच्या कातडीसारखा, बर्फाळ प्रदेशात राहणारा एखादा गोऱ्या माणसाने ही त्याच्या रंगाचा हेवा करावा असा. त्याच्या तुळतुळीत त्वचेवरून प्रकाश परावर्तीत होत होता अन त्यामुळे तो एखाद्या देवतेप्रमाणेच भासत होता.
त्या स्फिनिक्शिअनने अंगावर अत्यंत वेगळ्या प्रकारचे कपडे चढवली होती, ती कपडे जणू महाभारत कालीन योध्यांची शरीर रक्षणार्थ घालण्यात येणारी कवच असावी असे वाटत होते. त्याच्या हातात अनोखे घड्याळ बांधले होते. त्यावर लाल रंगात स्फिनिक्शिअन भाषेत काही आकडे चमकत होती. त्याने त्या आकड्याखाली असलेले एक छोटे बटन दाबले.
उल्कापिंड फास्स - फसस असा आवाज करीत छोटा होवू लागला. तो चेंडूच्या आकारा इतका छोटा झाला. हळूहळू तो रंग ही बदलू लागला. तो एका धगधगत्या गोळ्यापासून एका क्रिकेटच्या चेंडूत रुपांतरीत झाला होता. त्या स्फिनिक्शिअनने तो चेंडू उचलला अन आपल्या कवचाच्या कप्यात ठेवून दिला. आता तो स्फिनिक्शिअन वळून टेकडीच्या मागच्या दिशेने चालू लागला. त्याच्या पाठीवर , कवचावर सुवर्णाने एलिअन भाषेत काहीतरी लिहिले होते.
चालता चालता त्या स्फिनिक्शिअनने पुन्हा हातातील उपकरणावरील अजून एक बटन दाबले. आता तो स्फिनिक्शिअन ही रूप बदलू लागला होता. त्याने एका (मानवीय) तरुणीचे रूप घेतले होते. कपडेही बदलले होते, त्या तरुणीने काळ्या रंगाचे टी-शर्ट अन ब्लू जीन्स घातली होती. तिच्या टी-शर्टवर मागील बाजूस सुवर्ण अक्षरात काही लिहिले होते- XINA (क्षिना).
No comments:
Post a Comment