अविनाश पायात चपला घालून पायर्‍या उतरत खाली निघून गेले. समोरच्या वाण्याच्या दुकानात जाऊन ते उभे राहणार तोच त्यांना दुकानात आधीच गीता वहिनी उभ्या असलेल्या दिसल्या. त्यांना पाहून अविनाश जागीच थांबले. जवळच पानटपरीवर शेंडे अन त्यांची टवाळकी मित्रमंडळी उभी होती. दुकानात जाणारे अविनाश आपली दिशा वळवून टपरीकडे निघाले. त्यांना गीता वहिनींसमोर दुकानदाराला दुधासारख्या शूलक गोष्टीसाठी उधार मागणे बरे वाटत नव्हते.
"शेंदर्‍या, तो बघ बोका, इकडेच येतोय, काहीतरी उधार मागणार असं दिसतय." स्कूटरवर बसलेला एकजण अविनाशला उद्देशून बोट दाखवीत शेंडेला म्हणाला.
"ए तू गप्प बैस रे." शेंडे
"काय शेंडे, काय चालू आहे?" अविनाश शेंडेच्या खांद्यावर हात ठेवीत म्हणाले.
"काही नाही साहेब, असच जरा गप्पा गोष्टी इकडच्या तिकडच्या." शेंडे
"तुझं प्रकरण मिटले की नाही अजून?" अविनाश
"तुम्ही जामीन दिल्यानंतर पोलिसांनी सोडून तर दिलंय पण दर दिवसाला पोलिस स्टेशनात हजेरी लावावी लागतेय."
"ठीक आहे, काही मदत लागली तर सांग." गीता वहिनीला दुकानातून बाहेर पडताना पाहून अविनाश म्हणाले.
"नक्की सांगेन साहेब." शेंडेचे वाक्य पूर्ण होण्याच्या आताच अविनाश वळून दुकानाकडे निघाले होते.
"रमन, एक दुधाची थैली दे रे. अन पैसे खात्यात लिहून ठेव. चार तारखेपर्यंत चुकती करेन तुझी उधारी." अविनाश.
"हे बघा, आधीच तुमची उधारी दोन हजार एकशे त्र्याहत्तर झालीय, अन वरुन हे दुधाचे आणखी तेरा रुपये मिळून झाले दोन हजार एकशे सहाऐन्शी."
दूध घेऊन अविनाश वळणार तोच समोरून एक मुलगा धावत त्याच्यापाशी आला. तो अजित-सुजितचा मित्र होता.
"काका,काका..." तो धाप टाकत म्हणाला.
"काय झाले रे असा पळत का आला आहेस. आणि माझ्याकडे असं काय काम आहे तुझं ?" अविनाश
"काका तुमच्या घरीच जाणार होतो, पण तुम्ही इथे दिसलात म्हणून सरळ तुमच्याच कडे आलो"
"अस काय काम काढलस?" अविनाश.
"काका, तुमच्या सुजितला काही माणसांनी गाडीत टाकून पळवून नेले आहे, अजित ही त्यांच्या मागे धावत गेलाय."
"काय???" अविनाश मटकण खाली बसले. त्यांची शुद्ध जवळ जवळ हरपली होती.
क्रमशः
आधीचे पान
"शेंदर्‍या, तो बघ बोका, इकडेच येतोय, काहीतरी उधार मागणार असं दिसतय." स्कूटरवर बसलेला एकजण अविनाशला उद्देशून बोट दाखवीत शेंडेला म्हणाला.
"ए तू गप्प बैस रे." शेंडे
"काय शेंडे, काय चालू आहे?" अविनाश शेंडेच्या खांद्यावर हात ठेवीत म्हणाले.
"काही नाही साहेब, असच जरा गप्पा गोष्टी इकडच्या तिकडच्या." शेंडे
"तुझं प्रकरण मिटले की नाही अजून?" अविनाश
"तुम्ही जामीन दिल्यानंतर पोलिसांनी सोडून तर दिलंय पण दर दिवसाला पोलिस स्टेशनात हजेरी लावावी लागतेय."
"ठीक आहे, काही मदत लागली तर सांग." गीता वहिनीला दुकानातून बाहेर पडताना पाहून अविनाश म्हणाले.
"नक्की सांगेन साहेब." शेंडेचे वाक्य पूर्ण होण्याच्या आताच अविनाश वळून दुकानाकडे निघाले होते.
"रमन, एक दुधाची थैली दे रे. अन पैसे खात्यात लिहून ठेव. चार तारखेपर्यंत चुकती करेन तुझी उधारी." अविनाश.
"हे बघा, आधीच तुमची उधारी दोन हजार एकशे त्र्याहत्तर झालीय, अन वरुन हे दुधाचे आणखी तेरा रुपये मिळून झाले दोन हजार एकशे सहाऐन्शी."
दूध घेऊन अविनाश वळणार तोच समोरून एक मुलगा धावत त्याच्यापाशी आला. तो अजित-सुजितचा मित्र होता.
"काका,काका..." तो धाप टाकत म्हणाला.
"काय झाले रे असा पळत का आला आहेस. आणि माझ्याकडे असं काय काम आहे तुझं ?" अविनाश
"काका तुमच्या घरीच जाणार होतो, पण तुम्ही इथे दिसलात म्हणून सरळ तुमच्याच कडे आलो"
"अस काय काम काढलस?" अविनाश.
"काका, तुमच्या सुजितला काही माणसांनी गाडीत टाकून पळवून नेले आहे, अजित ही त्यांच्या मागे धावत गेलाय."
"काय???" अविनाश मटकण खाली बसले. त्यांची शुद्ध जवळ जवळ हरपली होती.
क्रमशः
आधीचे पान
No comments:
Post a Comment